Mest,mest en mest….
Het is de bedoeling dat de mest geïnjecteerd wordt, maar dat gaat nog wel eens mis, zodat het in grote plassen blijft liggen en dus in de lucht verdampt.
MASSAAL UITRIJDEN VAN DRIJFMEST BIJ NATURA-2000 GEBIED
Dit is geen trampoline, maar een zak vol mest, waarvan onduidelijk is waar het vandaan komt. Het kan zomaar van ver weg komen.
Deze week heeft zich weer de jaarlijkse natuurramp voltrokken op de akkers tussen de Kanaaldijk en de Onderweg in Arkel. Op grote schaal wordt er drijfmest uitgereden, die boeren kwijt moeten. Het enige wat daarop groeit is mais, wat dan weer dient als veevoer om de koeien te voeren. Dit is de cyclus waarin ons landschap gevangen zit en waardoor alle natuur verdwenen is. Niet alleen op deze akkers, maar ook in de omliggende sloten. Tot overmaat van ramp ligt dit gebied aan de westkant van het Natura-2000 gebied van de Linge, waardoor alle stikstof die vrijkomt met dit mesten het natuurgebied in waait. Bramen en brandnetels zijn daar groot liefhebber van. Dit heeft tot gevolg dat het nieuwe bos (van tamme kastanjes, notenbomen, elzen, lindes etc.) wat de boswachter heeft aangeplant geheel onder de bramen verdwenen is.
Te dicht bij slootkant
Behalve dat mest op zich al een probleem is voor de natuur, is hier ook nog eens veel te veel gemest: Het zou geïnjecteerd moeten worden in de grond, maar het ligt er al 3 dagen in plassen op. Bovendien is er veel te dicht bij de sloot gemest. Bij sloten met water erin moet er sinds maart dit jaar minimaal 3 meter afstand gehouden worden tot de sloot. In dit geval is het minder dan 0,5 meter.
Ik heb daar vorig jaar over gesproken met wethouder Jan Lock. Twee jaar geleden hebben we hierover al een brief gestuurd aan het college van de gemeente Molenlanden, maar de gemeente doet niets hieraan. Samen met Caring Farmers had ik een paar weken geleden een gesprek met gedeputeerde van Zuid-Holland Meindert Stolk. Het heeft de aandacht van de Provincie, maar het is nog onduidelijk wat ze eraan gaan doen. Meerdere bewoners uit het gebied dienen jaarlijks een klacht in bij de NVWA (Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit).
Deze plassen zijn pure mest en liggen tot 0,5 m van de slootkant, terwijl de wettelijke norm 3 m is.
Deze ellende is ca 10 jaar geleden begonnen, toen het melkquotum er af ging en boeren meer koeien konden houden en dus ook meer mest kregen. Daarvoor waren hier boomgaarden, veldjes met tarwe, weilanden met schapen, kortom een redelijk gezond en afwisselend agrarisch gebied.
Eén grote vlakte met mais, van het industrieterrein Gorinchem tot de bebouwing van Arkel.
Een ander probleem waar we door dit grondgebruik tegenaan lopen is dat er geen grond meer over blijft om voedsel voor mensen te verbouwen. In de Alblasserwaard is veel veengrond, waarvoor veeteelt heel geschikt is. Er zijn ook stukken waar klei of zand op het veen ligt. Dat is het geval tussen Arkel en Gorinchem. Deze gronden zijn uitermate geschikt om voedsel voor mensen op te verbouwen, groenten dus. Imke de Boer, wetenschapper verbonden aan de WUR, waarschuwt al lange tijd dat we heel zuinig moeten zijn op dit soort gronden, als we in de toekomst verzekerd willen blijven van voldoende gezond (plantaardig) voedsel. Op de foto hieronder is te zien hoe het hele land tussen Gorinchem en Arkel vol staat met mais. Dat staat er ca 4 maanden per jaar. De overige 8 maanden ligt de grond ongebruikt.
Als er grondeigenaren zijn, die zich net als wij zorgen maken over de natuur, het landschap en voedselzekerheid in de toekomst, vragen we ze contact op te nemen met de Punt Arkel. Er ligt een plan op de plank voor een CSA (gemeenschapslandbouw) waarbij tuinder en burgers samen een bedrijf opzetten. Een bekend voorbeeld hiervan is: “Herenboeren”. Wij zijn dringend op zoek naar ca 2 ha grond om dit mooie plan te realiseren. Het zou geweldig zijn als over een paar jaar al deze gronden weer gebruikt worden voor duurzame landbouw. Welke grondeigenaar neemt deze uitdaging aan?
Dit bedoelen we………